Aynı okulda, aynı sınıfta, aynı sırada birlikte okuduk.
Delikanlılık zamanlarımızdaki ‘aşk’ ile tanışmamız bile aynı yıllarda oldu.
Aynı günlerde birlikte okulu astık!
İlk kadehi ‘gizli saklı’ birlikte kaldırdık.
Sabahın 6’sında babasından ‘habersiz’ evin önünden arabayı ‘sessizce’ almış yarım metreye varan karla kaplı yolda zincir takarak Karabük’ten Safranbolu’ya gidip gelmiştik.
İlk aşkı e’N sevdiği için…
★
Ailesi yıllar önce Trabzon Of’tan Karabük’e ekmek mücadelesi için gelmişti.
Karabük’ü seviyordu.
Sefa şımarık zengin çocuklardan değildi.
Babasının nakliye firmasında çalışıyordu.
Ama ‘Jilet gibi’ giyinirdi.
Merhametliydi fakire, fukaraya yardım ederdi
Haksızlığa tahammülü yoktu.
Kim olursa olsun haksızın karşısında olurdu
Siyasetle arası yoktu, sevmezdi siyaseti.
O futbolu severdi, müziği özellikle sanat müziğini severdi.
Müziği sever ve çokta güzel şarkılar söylerdi.
Öyle uzun boylu iri yarı olduğunu gören kaba saba biri sanır ama o aksine duygusaldı şiir yazdığını yazmaya çalıştığını çok iyi biliyorum…
İlk aşkı e’N sevdiği için…
Birçok ortak noktamız vardı
O da silahı sevmezdi!
★
En son okul arkadaşlarımızla birlikte düzenlediğimiz “30 YIL SONRA” Safranbolu’da sınıf buluşmamızda görüştük.
Babası vefat edince İstanbul’a taşınmışlardı.
O arada görüşmelerimizde kopukluk oldu.
Yaşam mücadelesine İstanbul’da devam ederken 7-8 yıl önce Trabzon Of’a göç ettiğini duydum.
İçişleri Bakanı Süleyman Soylu ile akraba olduklarını çok sonra öğrendim…
Deli doluydu ama aile büyüklerine karşı olağanüstü sevgisi, saygısı vardı. En büyük ağabeyini kanserden kaybettiği zaman yıkıldı. O deli dolu Sefa gitmiş sessiz, sakin, suskun bir Sefa olmuştu
AH ULAN SEFA
Coğrafya öğretmenimiz Tezer hanımın sinirlendiğinde “SÂFAAA” diye bağırdığı,
Hiç kimsenin diyemediği sadece benim ve Engin Koçali’nin yüzüne karşı DELİ SEFA diyebildiğimiz arkadaşımız…
Mekanın cennet olsun…
Ailesine sabır ve baş sağlığı dilerim.
