Bu fotoğrafı 17 Şubat 2014’de Vatan Hastanesi önünde çekmiştim. O gün, 7 ay önce kapatılan ve maaş alamayan Vatan Hastanesi çalışanlarının eşleri ve çocuklarıyla birlikte “Hak alma mücadelesi” yaptıkları bir gündü.
Karabük’ün soğuk ve kuru ayaz bir kış günü yapılan eylemde, bu küçük kız çocuğunun bakışları günlerce gözümün önünden gitmemişti…
Canım çok sıkılmıştı. İşsizliğin, eve ekmek alamayacak kadar zor durumda olmanın, evladına okul harçlığı dahi veremeyişin insanı nasıl kahrettiğini “yaşadığım için” çok iyi bilirim.
O gün oturup “Yazamamak” diye başladığım ve bitiremediğim yazımda; “Bu hastane mutlaka yaşatılmalıdır. Karabük Vatan Hastanesi çalışanları şunu bilmelidir ki; Her zaman sizin yanınızdayım…” demiştim ve sözümde durdum her zaman destek olmaya çalıştım.
Hastanenin tekrar açılacağı ümidini hiçbir zaman yitirmedim.
Çalışanların olduğu kadar Karabük’te ikinci, bir özel hastaneye Karabüklülerin de önemle ihtiyacı vardı. Çünkü Karabük’ün özel sağlık sektöründe rekabetin olmadığı, tekelleşmeye doğru tehlikeli bir gidişat söz konusuydu.
Hastanenin tekrar açılması demek tekelleşmenin kırılması demektir.
Ayrıca son zamanlarda o kadar çok “kirli” ilişkiler iddialar konuşuluyordu ki…
Her neyse sözü uzatmaya gerek yok. 150 belki 300 kişi bu hastane sayesinde evine ekmek getirecek. Karabüklülere şifa dağıtmaya çalışacak. Biraz geç ve güç oldu ama hayırlısıyla güzel olacak.
Karabüklü işadamı Cemal Özcan’ı bu yürekli girişimden dolayı tebrik ediyorum.
VATAN HASTANESİ’NİN SATIŞI İLE İLGİLİ HABERİ OKUMAK İÇİN TIKLAYINIZ
1758
